Wysokie ciśnienie atmosferyczne dla wielu osób jest przyczyną bólu głowy i złego samopoczucia. Jakie są objawy? Czy powinno się pić kawę podczas wysokiego ciśnienia? Jak sobie radzić w takiej sytuacji?
Wysokie ciśnienie atmosferyczne może pogarszać Twoje samopoczucie.
Wyż kojarzy nam się z piękną i słoneczną pogodą. Często też z ciepłem i upałem. Głównym czynnikiem sprzyjającym takiej pogodnie jest wysokie ciśnienie. Niestety zbyt wysokie ciśnienie atmosferyczne może pogarszać samopoczucie wielu osobom.
Wysokie ciśnienie atmosferyczne – objawy
Objawy, jakie można odczuwać podczas wzrastającego ciśnienia to w szczególności:
- migrenowy silny ból głowy,
- trudność w oddychaniu,
- senność,
- rozdrażnienie i brak koncentracji,
- zaburzenia pracy serca i wzrost ciśnienia tętniczego krwi.
Obserwuje się, że osoby z niskim ciśnieniem najczęściej podczas silnego wyżu czują się doskonale. Osoby z wyższym ciśnieniem krwi natomiast mają problemy z samopoczuciem.
Jak radzić sobie z dolegliwościami związanego z wysokim ciśnieniem krwi.
Odpowiedź na to pytanie jest dość nieoczywista. Jednak obserwacje wskazują na to, że najważniejsze jest zwolnienie biegu i postawienie na relaks i odpoczynek oraz unikanie sytuacji stresowych. Zaleca się rezygnację ze spożywania napojów z dużą zawartością kofeiny, a więc kawy.
Zadbać trzeb o prawidłową długość snu oraz o spożywanie produktów obniżających ciśnienie tętnicze krwi – czosnek, buraki, imbir, borówki, siemię lniane.
Charakterystyka meteopatii
Meteopatia stanowi złożony zespół różnych objawów somatycznych, które uaktywniają się w chwilach zmian pogodowych. Są to niekorzystne reakcje organizmu fizyczne jak i psychiczne, zależne od zmian wilgotności, ciśnienia, temperatury itd. Najczęściej ludzie odczuwają stany apatyczne, bóle kości, stawów, senność, ból głowy czy zawroty głowy. Bardzo silni meteopaci nie są w stanie podejmować swoich normalnych funkcji dnia codziennego, cierpiąc przez skoki ciśnienia, dżdżysty dzień czy siarczysty mróz. Niektórzy doświadczają nawet bólu zatok, wzrostu nerwowości, wahań nastroju, a nawet stanów podgorączkowych!
Gdy biomet jest niekorzystny, to zdarza się o około 15 procent więcej wypadków (drogowych i w pracy) niż w dni obojętne biometeorologiczne.
Meteopatia a meteoropatia.
W języku potocznym meteopatię i meteoropatię stosuje się zamiennie na określenie wrażliwości naszego organizmu na zmiany pogody. Choć słowo meteoropatia pochodzi od słowa meteor, które w meteorologii oznacza opady.
Czy meteopatia jest chorobą?
Ciekawostką jednak pozostaje fakt, iż meteopatia nie posiada miana jednostki chorobowej i nie ma swojego kodu ICD. Nie może być powodem L4, ale jak najbardziej może być punktem zapalnym przy napadzie migrenowego bólu głowy. Meteopatia to nie choroba.
Jednak jako wrażliwość organizmów na oddziaływanie warunków atmosferycznych i ich zmian jest faktem bezdyskusyjnym. Badaniem wpływu pogody na organizmy żywe zajmują się biometeorolodzy.
Kiedy nasilają się objawy u meteopaty?
Najbardziej negatywnie wpływają na metopatów:
- Zmiany ciśnienia atmosferycznego (przyjmujemy, że już dobowa zmiana o wartości do 8 hPa jest niekorzystna). A często ciśnienie zmienia się o 15-25 hPa w ciągu doby.
- Dominacja centrum głębokiego niżu nad miejscem przebywania.
- Dominacja centrum silnego wyżu nad miejscem przebywania.
- Przemieszczanie się frontów atmosferycznych. Szczególnie frontów chłodnych I i II typu.
- Zmiany rodzaju mas powietrza (nagły napływ powietrza podzwrotnikowego lub artkycznego).
- Przechodzenie burz.
- Silne porywy wiatru.
- Opady.
Jak walczyć z meteopatią?
Niestety walka z meteopatią jest trudna. Na pewno regularne sporty na świeżym powietrzu, ruch, zabawy z dzieckiem czy spacery – każda z tych czynności będzie stanowić świetną tarczę w starciu z nadchodzącymi zmianami pogodowymi. Plusem będzie oczywiście zdrowa dieta pełna witamin i minerałów z naturalnych źródeł spożywczych. Dodatkowo w okresie jesienno-zimowym zaleca się suplementację witaminy D3. Meteopata powinien się wysypiać, rozładowywać stres i w miarę możliwości nie wyznaczać sobie skomplikowanych psychicznie prac, w momencie ataku meteopatycznego.
Dlaczego meteopatia może być groźna?
Metopatia doprowadza do zaostrzenia się pierwotnych stanów jednostek chorobowych pacjentów. Reasumując: pacjent kardiologiczny może dodatkowo odczuwać silne skoki ciśnienia, pulsu, „trzepanie” serca. Pacjenci reumatologiczny cierpią okropnie wzmożone bóle stawowe. Chorzy na migreny doznają silnych ataków migrenowych z towarzyszącym klasterowym bólem. Osoby cierpiące na choroby psychiczne w tym depresję, doznają gwałtowniejszych stanów rozbicia, senności a co najniebezpieczniejsze – spadków nastroju. Wrzodowcy doświadczają zaostrzonych stanów choroby. Dosyć częstym zjawiskiem są również stany odnowienia się kontuzji sportowych, tzw. „rwanie” „swędzenie” „kłucie” w np. nadgarstkach, kolanach, kręgosłupie. Poprzez brak zapisu meteopatii w spisie chorób ICD, meteopatia leczona jest wyłącznie poprzez wdrażanie postępowania objawowego.
Sezon na zawał
Wśród lekarzy pojawia się tzw. określenie „sezon na zawał”. Jak wspomnieliśmy na początku artykułu, meteopaci z poważnymi chorobami są na zmiany pogody szczególnie narażeni. Pojawia się wzrost ilości zawałów serca na przełomie zimy i wiosny. Miesiącem krytycznym jest marzec. Następują wtedy często gwałtowne zmiany ciśnienia. Nasilają one szczególnie dolegliwości układu krążenia.
Skąd się bierze meteopatia?
Pomimo rozwoju medycyny, techniki oraz poszerzania granic wiedzy – dotychczas nie ustalono bezpośredniej przyczyny istnienia metopatii. Wciąż brakuje jakichkolwiek badań naukowych wskazujących na przyczynę negatywnych odczuć somatycznych przy zmianach pogody u niektórych osób. Aczkolwiek istnieje kilka teorii wskazujących prawdopodobną przyczynę meteopatii.
Jedna z teorii mówi, iż metopatii winna jest choroba główna/pierwotna organizmu. Dysfunkcja układu immunologicznego obniża takim pacjentom nastrój poprzez przewrażliwienie psychiczne na punkcje swojego zdrowia. To z kolei lawinowo ciągnie pacjenta do obsesyjnego wypatrywanie w sobie kolejnych objawów tejże choroby. Co więcej, badania wskazały, że zdecydowanie bardziej objawy odczuwają mieszkańcy wielkich miast niż wsi.
Osłabienie organizmu a meteopatia
Kolejna teoria wskazuje na osłabienie organizmu. Tę teorię potwierdzają badania, których wyniki wskazują, że najczęściej skarżą się na dolegliwości związane z pogodą osoby starsze, przemęczone, przepracowane, chore i poddane długotrwałemu stresowi.
Inna teoria brzmi bardziej psychologicznie: ludzie przewlekle chorzy, nieświadomie dostosowują swoje samopoczucie do aktualnej pogody. Nieświadomie poza samopoczuciem zmieniają oni nastawienie, a także humor. Świetny przykład stanowią jesienne długoterminowe pluchy, czyli dni szare bure i wilgotne, bez słońca, bez wit D3. Osoby chorujące psychicznie, nastawiają się na ataki spadków nastroju, zapowiadając je sobie wewnętrznie. Nijako „na własne życzenie” wpajają sobie eskalację ataku meteopatii.